Luční bouda (niem. Wiesenbaude, w wolnym tłumaczeniu Łąkowe Schronisko) – górskie schronisko turystyczne w Czechach, w Sudetach Zachodnich, w Karkonoszach.
Obecnie reklamuje się jako luksusowy hotel i browar, najwyżej położony w Środkowej Europie. Piwo warzy się tutaj od 2012 roku, wykorzystując w tym celu wodę z Białej Łaby. Z uwagi na wysokość n.p.m., przy produkcji miejscowego piwa Paroháč konieczne było zmodyfikowanie typowego dla browarów procesu produkcyjnego – z uwagi na niższe ciśnienie atmosferyczne woda wrze tutaj już przy temperaturze 94 stopni Celsjusza.
Na południe od schroniska, na przełęczy znajdującej się między szczytami Studniční hora oraz Luční hora, znajduje się przebudowana w 1927r. kapliczka, pełniąca obecnie funkcję mauzoleum ofiar Karkonoszy z nazwiskami ludzi, którzy zginęli w czasie wędrówek górskich.
Górskie schronisko położone na obszarze czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (cz. Krkonošský národní park KRNAP), na wysokości (1410 m n.p.m.) na Białej Łące (cz. Bílá louka) w Czechach, na południowy zachód od Przełęczy pod Śnieżką, w pobliżu granicy państwowej z Polską, gdzie Śląski Grzbiet łączy się z Czeskim Grzbietem.
Schronisko stanowi zespół kilku dużych obiektów murowanych. Jest to największe i jedno z najstarszych schronisk w Karkonoszach. W budynku swoją placówkę ma także Horská služba.
Pierwszym obiektem, jaki powstał w miejscu obecnego schroniska przy starym „solnym szlaku” łączącym stronę czeską z Jelenią Górą, była buda pasterska postawiona na początku XVII wieku. W okresie zakładania gospodarstw pasterskich, a szczególnie wojny trzydziestoletniej, uciekająca wysoko w góry przed wojskami, rabunkami i chorobami miejscowa ludność oraz uchodźcy protestanccy założyli tu małą osadę składającą się z kilku chat (w XIX w. odnaleziono kamień węgielny z datą 1623). W późniejszym okresie stare budy pasterskie przyjęły funkcje prymitywnego schroniska dla turystów. Pierwsza pisemna wzmianka o funkcjonowaniu schroniska pochodzi z 1707 roku. Pod koniec XVIII w., kiedy większość karkonoskich bud była drewniana, lub co najwyżej posiadała kamienną podmurówkę, Luční bouda była już w całości kamienna. Na mapie Czech z 1720 roku można ją znaleźć pod nazwą Weisewiesenbaude, czyli Buda na Białej Łące. Jej właścicielami była w tym czasie hrabiowska rodzina Morzinów. Pierwsze budynki obecnego schroniska powstały pod koniec XIX wieku. 2 października 1938 r. schronisko spaliły wycofujące się wojska czechosłowackie. W czasie II wojny światowej obiekt odbudowano – turyści mieli tutaj bardzo komfortowe warunki, korzystał też z niego Wehrmacht. Stacjonował w nim oddział komandosów niemieckich, który na Śnieżce i jej zboczach odbywał ćwiczenia przed atakiem na Norwegię. Niemcy szkolili żołnierzy, ponieważ klimat tu panujący i średnia roczna temperatura stwarzają warunki podobne do strefy koła podbiegunowego. W latach 1943–1944 na południowym stoku Śnieżki ustawiono działa artylerii przeciwlotniczej i urządzenia do łączności, gdyż od tej strony spodziewano się nalotów alianckich.
Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Lucni_bouda