Riesengebirge. Kochelfallbaude. No 9 234. KOPIA.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 9 234

Górskie schronisko „Kochanówka” położone jest na wysokości 510 m n.p.m. na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, powyżej ujścia potoku Szklarki do rzeki Kamiennej. Schronisko „Kochanówka” mieści się w zabytkowym budynku wybudowanym w 1868 roku przy wodospadzie Szklarki, w środkowej części Wąwozu Szklarki, na lewym brzegu skalnego progu.

Pierwsze wzmianki pochodzą z drugiej połowy XVII wieku, wówczas właściciel Witriolejni Preller wybudował drogę do wodospadu. W 1868 roku wybudowano gospodę Kochellfalbaude, która po wielu przebudowach istnieje do dzisiejszych czasów.

W XIX wieku właściciel schroniska „uatrakcyjniał” turystom wrażenia. Spiętrzał za pomocą kamienia wodę na progu wodospadu i odsuwał go za stosowną opłatą, kiedy pojawiła się grupa widzów.

Za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Schronisko_PTTK_%E2%80%9EKochan%C3%B3wka%E2%80%9D

Riesengebirge. Kochelfallbaude. No 9 234.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 9 234 / 15522 Nadana w dniu: Bez obiegu

Górskie schronisko „Kochanówka” położone jest na wysokości 510 m n.p.m. na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, powyżej ujścia potoku Szklarki do rzeki Kamiennej. Schronisko „Kochanówka” mieści się w zabytkowym budynku wybudowanym w 1868 roku przy wodospadzie Szklarki, w środkowej części Wąwozu Szklarki, na lewym brzegu skalnego progu.

Pierwsze wzmianki pochodzą z drugiej połowy XVII wieku, wówczas właściciel Witriolejni Preller wybudował drogę do wodospadu. W 1868 roku wybudowano gospodę Kochellfalbaude, która po wielu przebudowach istnieje do dzisiejszych czasów.

W XIX wieku właściciel schroniska „uatrakcyjniał” turystom wrażenia. Spiętrzał za pomocą kamienia wodę na progu wodospadu i odsuwał go za stosowną opłatą, kiedy pojawiła się grupa widzów.

Za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Schronisko_PTTK_%E2%80%9EKochan%C3%B3wka%E2%80%9D

Riesengebirge. Rennerbaude. No 9 275.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 9 275 Nadana w dniu: 05.05.1901

Petrova bouda (Petrovka, niem. Peterbaude) – aktualnie nieistniejące czeskie schronisko górskie w rejonie Hutniczego Grzbietu w Karkonoszach. Schronisko wybudowano około roku 1790, a na docelowe miejsce przeniesiono w 1811. Ostatni kształt bouda uzyskała po gruntownej przebudowie z lat 1886-87. Obecnie planowana jest odbudowa obiektu po pożarze, jednak w mniejszej skali niż wcześniejsze schronisko. Nazwa Petrovki pochodzi od nazwiska założyciela – Jana Pittermanna. Schronisko oferowało 150-220 miejsc noclegowych.

Od 2008 (lub od roku wcześniejszego) schronisko pozostawało zamknięte; poprzedni właściciel opuścił obiekt z powodu fatalnego stanu technicznego budynku oraz nieopłacalności jego remontu. Obecny właściciel (prowadzący również nieodległą chatę Špindler) przygotowywał rekonstrukcję obiektu, nie wykluczając jednakże z powodu złego stanu technicznego jego rozbiórki i postawienia nowego budynku.

W lipcu 2011 w kuchni schroniska wybuchł pożar, ale udało się go ugasić. 1 sierpnia po raz kolejny pojawił się ogień – spłonęły niemal całkowicie wszystkie trzy budynki, ocalało jedynie kilka zewnętrznych ścian[2]. Na razie nie są znane przyczyny pożaru, ale podejrzewa się podpalenie. Planowana jest odbudowa schroniska.

Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Petrova_bouda

Riesengebirge. Prinz Heinrichbaude in Winter. No 9 285a.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 9 285a Nadana w dniu: 04.07.1905

Schronisko im. Księcia Henryka (Prinz-Heinrich-Baude) – nieistniejące schronisko turystyczne, które położone było w Karkonoszach, na krawędzi Kotła Wielkiego Stawu (1415 m n.p.m.).

Wybudowało je w latach 1888-1889 Riesengebirgsverein (jako jedyne tej organizacji, oprócz Heufuderbaude) i w tym czasie było jednym z najnowocześniejszych i najbardziej luksusowych w Sudetach. Miało stanowić wzór dla pozostałych schronisk i zmusić konkurencję do podniesienia jakości usług. Początkowo miało się nazywać Baude am Mittagstein (od nazwy skały – Mittagstein), ale po wizycie w 1888 na miejscu budowy księcia Henryka Hohenzollerna (brata cesarza Wilhelma II) z małżonką – zmieniono nazwę na Prinz-Heinrich-Baude.

Budynek był dwupiętrowy i przykrywał je dwuspadowy dach. Kalenicę oraz elewację frontową zwieńczyły ozdobne zakończenia z drewna. Piwnice i parter miały konstrukcję kamienną, a piętra drewnianą. Od strony północnej znajdowała się weranda z imponującym widokiem na Kotlinę Jeleniogórską. Pod werandą na kamiennym cokole umieszczono popiersie księcia Henryka.

Obiekt mógł pomieścić 70 osób w 21 pokojach. W 1892 roku zaczął w nim działać telefon.

W latach 30. XX wieku schronisko rozbudowano pod kierunkiem biura braci Albert z Jeleniej Góry – m.in. zwiększono liczbę pokoi do 30.

Tereny wokół schroniska cieszyły się dużym powodzeniem wśród narciarzy, a także miłośników zjazdów saniami rogatymi – jedna trasa biegła do Karpacza, a druga do Miłkowa. Nad Wielkim Stawem znajdował się kopiec z kamieni, usypany dla uczczenia Theodora Donata, założyciela Riesengebirgsverein. Obecnie nie istnieje.

Po II wojnie światowej nazwę schroniska spolszczono na Księcia Henryka. Było niemal całkowicie opustoszałe – mieszkał w nim tylko przedwojenny właściciel z synami. Jako jedyne w okolicy nie zostało otwarte i przejęte przez którąś z polskich organizacji.

W nocy z 9 na 10 października 1946 roku spłonęło w niewyjaśnionych okolicznościach. W literaturze często podawane jest błędnie, że pożar miał miejsce w lutym 1946 r. Współcześnie pozostały po nim niewielkie ruiny.

Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Schronisko_im._Ksiecia_Henryka

Riresengebirge. Madelsteine. No 9 309.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 9 309 Nadana w dniu: Bez obiegu.

Śląskie Kamienie (czes. Dívči kamenyniem. Mädelsteine lub Mädelkamm, 1413 m n.p.m.) – szczyt w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy (Śląski Grzbiet). Znajdują się mniej więcej w połowie drogi między Petrovą boudą a Czarną Przełęczą. Wraz z leżącymi na zachód Czeskimi Kamieniami tworzą rozległą kulminację grzbietu.

rzez Śląskie Kamienie przebiega granica między Polską a Czechami.

 

Za: https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Al%C4%85skie_Kamienie

Riesengebirge. Prinz Heinrichbaude und Koppe. No 9 318.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1904 Numer: 9 318 Nadana w dniu: Bez obiegu

Schronisko im. Księcia Henryka (Prinz-Heinrich-Baude) – nieistniejące schronisko turystyczne, które położone było w Karkonoszach, na krawędzi Kotła Wielkiego Stawu (1415 m n.p.m.).

Wybudowało je w latach 1888-1889 Riesengebirgsverein (jako jedyne tej organizacji, oprócz Heufuderbaude) i w tym czasie było jednym z najnowocześniejszych i najbardziej luksusowych w Sudetach. Miało stanowić wzór dla pozostałych schronisk i zmusić konkurencję do podniesienia jakości usług. Początkowo miało się nazywać Baude am Mittagstein (od nazwy skały – Mittagstein), ale po wizycie w 1888 na miejscu budowy księcia Henryka Hohenzollerna (brata cesarza Wilhelma II) z małżonką – zmieniono nazwę na Prinz-Heinrich-Baude.

Budynek był dwupiętrowy i przykrywał je dwuspadowy dach. Kalenicę oraz elewację frontową zwieńczyły ozdobne zakończenia z drewna. Piwnice i parter miały konstrukcję kamienną, a piętra drewnianą. Od strony północnej znajdowała się weranda z imponującym widokiem na Kotlinę Jeleniogórską. Pod werandą na kamiennym cokole umieszczono popiersie księcia Henryka.

Obiekt mógł pomieścić 70 osób w 21 pokojach. W 1892 roku zaczął w nim działać telefon.

W latach 30. XX wieku schronisko rozbudowano pod kierunkiem biura braci Albert z Jeleniej Góry – m.in. zwiększono liczbę pokoi do 30.

Tereny wokół schroniska cieszyły się dużym powodzeniem wśród narciarzy, a także miłośników zjazdów saniami rogatymi – jedna trasa biegła do Karpacza, a druga do Miłkowa. Nad Wielkim Stawem znajdował się kopiec z kamieni, usypany dla uczczenia Theodora Donata, założyciela Riesengebirgsverein. Obecnie nie istnieje.

Po II wojnie światowej nazwę schroniska spolszczono na Księcia Henryka. Było niemal całkowicie opustoszałe – mieszkał w nim tylko przedwojenny właściciel z synami. Jako jedyne w okolicy nie zostało otwarte i przejęte przez którąś z polskich organizacji.

W nocy z 9 na 10 października 1946 roku spłonęło w niewyjaśnionych okolicznościach. W literaturze często podawane jest błędnie, że pożar miał miejsce w lutym 1946 r. Współcześnie pozostały po nim niewielkie ruiny.

Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Schronisko_im._Ksiecia_Henryka