Breslau. Uberfahre bei Zedlitz. No 25 459.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1904 Numer: 25 459 Nadana w dniu: 08.10.1907

Siedlec (niem. Zedlitz) – niewielkie osiedle we wschodniej części Wrocławia, na prawym brzegu Oławy, w międzyrzeczu Odry i Oławy, zaliczane do dzielnicy Krzyki.

Wieś wzmiankowana w 1341 (jedenaście lat wcześniej rada miejska Wrocławia zakupiła młyn na rzece Oławie należący do majątku Siedlec), miała 6 łanów; najpierw w rękach prywatnych, później należała do klasztoru św. Wincentego. W 1795 znajdował się tu folwark, dwór i domek myśliwski. Po kasacie w 1810 ponownie własność prywatna, w 1845 było tu 73 mieszkańców w 7 domach i kuźnia. Na jej miejscu znajduje się dziś warsztat szkutniczy. Osiedle zostało włączone do miasta Wrocławia w 1904 roku.

Do 1945 osiedle nosiło niem. nazwę Zedlitz, krótko po II wojnie światowej – Siedlice.

Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Siedlec_(Wroclaw)

 

Breslau. Partie an der alten Ohle. Brs 109.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1906 Numer: Brs. 109 Nadana w dniu: Bez obiegu

Ulica Białoskórnicza we Wrocławiu – ulica we Wrocławiu, biegnąca niegdyś wzdłuż krawędzi wewnętrznej (wschodniej) Czarnej Oławy (fosy miejskiej wewnętrznej), na zewnątrz linii wewnętrznych murów miejskich, na odcinku pomiędzy dzisiejszymi ulicami Ruską na południu a ulicą Łazienną na północy, pośrodku przecięta ulicą św. Mikołaja.

Sąsiedztwo wody w Czarnej Oławie sprzyjało osiedlaniu się tu i zakładaniu warsztatów przez rzemieślników garbarzy, należących do założonego w 1273 cechu białoskórników. Warsztaty te i domy były lekkie i bardzo niewielkie ze względu na szczupłość miejsca na położonych między murami miejskimi a fosą działkach.

Weißgerbergasse wzmiankowana była w 1355 jako odcinek drogi łączącej – wzdłuż Czarnej Oławy – ulicę św. Mikołaja z Odrą w sąsiedztwie wieży wodnej znajdującej się niegdyś nieopodal dzisiejszego skrzyżowania z ul. Łazienną. Południowy odcinek ulicy Białoskórniczej, pomiędzy Ruską a św. Mikołaja aż do I połowy XIX wieku nosił nazwę Töpfergasse („Zaułek Garncarski”).

Po epidemii cholery w 1866 Czarną Oławę zasypano; na jej miejscu powstał nowy zaułek, nazwany na swoim północnym odcinku Weißgerber Ohle („Oława Białoskórnicza”), a na południowym – Reussen Ohle („Oława Ruska”).

Podczas oblężenia Festung Breslau wiosną 1945 w gruzach legła zachodnia pierzeja ulicy Białoskórniczej (podobnie jak zabudowa Oławy Białoskórniczej i część Oławy Ruskiej, którym nadano wspólną nazwę Zaułka Ruskiego), a i pierzeja wschodnia uległa poważnym uszkodzeniom. Kamienice te odbudowano w latach sześćdziesiątych. W następnym dziesięcioleciu przez przestrzeń pomiędzy Białoskórniczą a Nowym Światem przeprowadzono trasę średnicową. Dziś ulica Białoskórnicza jest w części północnej wąską zatoczką parkingową równoległą do wschodniej jezdni trasy średnicowej. W części południowej, między ulicami Ruską a Św.Mikołaja jedynie szeroki asfaltowy chodnik, kryjący kostkę brukową, wraz z zatoczką autobusową stanowi ulicę Białoskórniczą.

Za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ulica_Bialoskornicza_we_Wroclawiu

Scheitnig bei Breslau. Carl Walters Restaurant. KOPIA.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Lepzig Numer: Bez numeru

Szczytnikiwrocławskie osiedle w dzielnicy Śródmieście. W granicach miasta od XIX wieku.

Stare Szczytniki w XVIII w również zmieniają się z zamieszkanej przez ludność polską podmiejskiej wsi w osiedle rezydencjonalne. Stają się terenem wycieczkowym. W 1783 Fryderyk Ludwik Hohenlohe – Engelfingen komendant garnizonu wrocławskiego wykupił go i założył tu jeden z pierwszych parków na kontynencie europejskim urządzonych w stylu angielskim – późniejszy Park Szczytnicki (Scheitniger Park). W 1868 Stare Szczytniki zostają włączone do granic miasta